زمینه و هدف: تصادفات عامل اصلی مرگ و میر مردم ایران بوده، استفاده از کمربند ایمنی در کاهش خسارات جانی نقش بسزایی دارد. این مطالعه با هدف مقایسه روند میزان استفاده از کمربند ایمنی به عنوان یک عامل پیشگیری کننده درطول 4 سال (از سال 1385 الی 1388) در استان گلستان به اجرا در آمد.

  روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی تعداد 3999 نفر از سنین 15 تا 65 سال از مناطق شهری و روستایی 11 شهرستان استان به طریقه نمونه گیری طبقه ای و خوشه ای در طول 4 سال انجام شد. داده ها با آزمون های آماری کای دو و رگرسیون لجستیک تحلیل گردید. از تمامی نمونه ها استفاده از کمربند ایمنی در صورت نشستن در صندلی جلوی خودرو (به عنوان راننده یا سرنشین) پرسیده شد.

  یافته ها: استفاده از کمربند ایمنی در سال­های­ 85 تا88 از71 درصد تا 4/86 درصد بودکه اختلاف بین سال ها از نظر آماری معنی­داربود (01/0> (P .­ استفاده از کمربند ایمنی در طی 4 سال 4/15 درصد افزایش یافته است که این نسبت در مناطق شهری 19 درصد و در مناطق روستایی 9/14 درصد بود. همچنین استفاده از کمربند ایمنی در گروه سنی کمتر از 35 سال وبالاتر از 35 سال به ترتیب به اندازه 9/17 درصد و 3/14درصد افزایش یافته است.

  نتیجه گیری: در طی 4 سال استفاده از کمربند ایمنی به ازای هر سال 85/3 درصد افزایش یافته است و استفاده از آن در شهرها بیشتراز روستاها و در مردان بیشتر از زنان است. نهادینه شدن استفاده از کمربند ایمنی و روند رو به افزایش استفاده از آن در این استان قابل توجه می باشد.