زمینه و هدف : مفاهیم بر اساس فلسفه ها و عقاید حاکم بر هر جامعه دارای تعاریف متفاوتی می گردند. بنابراین لزوم تعریف مفاهیم عمده پرستاری بر اساس مبانی فلسفی و عقیدتی جامعهی ایران، یعنی اسلام وجود دارد. به همین منظور مطالعه حاضر با هدف تعریف مفهوم انسان بر اساس متون اسلامی و مقایسه این تعریف با نظریههای مراقبتی پرستاری انجام پذیرفت.
روش بررسی: در این مقاله از روش اقتباس مفهوم واکر و اوانت در نظریهپردازی استفاده شد. در این شیوه با مطالعه نظریههای موجود در مورد مفهوم مورد نظر، پژوهشگران بهترین نظریهها را با توجه به حیطه حرفهای خود انتخاب کرده و سپس نظریهها را با توجه به مقتضیات حرفهای خود باز تعریف نمودند که مفهوم انسان از نظریههای آیت الله جوادی آملی، مصباح یزدی و محمد تقی جعفری استخراج شد.
یافته ها: انسان متشکل از روح و جسم است که بر مبنای فطرت الهی آفریده شده است. حرکت بر اساس فطرت با کمک عقل، اختیار و ایمان انجام میپذیرد تا به نهایت سلامت روح که قلب سلیم است دست یابد. انسان برای رسیدن به قلبسلیم باید ساحات وجودی اش که شامل نباتی، حیوانی و عقلانی استرا طی کند. بنابراین وظیفه پرستار، کمک به مددجویان برایدستیابی به فطرتواقعی وجودی خود بر اساس ساحات انسانی است.
نتیجهگیری: براساس تعریف موجود به نوعی به برتری روح بر جسم معتقد هستیم. بنابراین در این دیدگاه بر خلاف نظریههای موجود، برتری توجهات پرستاری به مسائل روحی است. همچنین بر خلاف تعاریف نظریهپردازان مراقبتی آنچه هدایتگر طراحی برنامههای پرستاری است، فطرت انسان است نه نیازها و تجربیات فرد. بنابراین در این دیدگاه وظیفه پرستار کمک به انسان است بر اساس فطرت الهی، برای رسیدن به نهایت سلامت که همان قلب سلیم است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |