دوره 10، شماره 2 - ( پاييز و زمستان92 1392 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 93-87 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vaezi A, Dabirian A, Ameri M, Kavosi A. Nurses' Viewpoint about Collaboration between Physicians and Nurses in Clinical Decision-Making in the Hospitals of Tehran, 2011 . J Res Dev Nurs Midw 2013; 10 (2) :87-93
URL: http://nmj.goums.ac.ir/article-1-460-fa.html
URL: http://nmj.goums.ac.ir/article-1-460-fa.html
واعظی عاطفه، دبیریان اعظم، عامری ملیحه، کاوسی امیر. بررسی مشارکت پرستاران و پزشکان در تصمیم‌گیری‌های بالینی ازدیدگاه پرستاران در بیمارستان‌های شهر تهران در سال 1390. Journal of Research Development in Nursing and Midwifery. 1392; 10 (2) :87-93
عاطفه واعظی1 
، اعظم دبیریان2 ، ملیحه عامری3 ، امیر کاوسی2
، اعظم دبیریان2 ، ملیحه عامری3 ، امیر کاوسی2
1- دانشگاه علوم پزشکی زنجان ، vaeziatefeh@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
3- دانشگاه علوم پزشکی شاهرود
2- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
3- دانشگاه علوم پزشکی شاهرود
چکیده: (24664 مشاهده)
زمینه و هدف: صاحبنظران همکاری را عنصرمهم روابط بین حرفه ا‌ی پزشکان و پرستاران می‌دانند. تعامل پرستار و پزشک، مستلزم ایجاد رابطه‌ی مشارکتی و تبادل اطلاعات برای دستیابی به یک هدف مشترک درمانی است. مشارکت پزشکان با پرستاران در تصمیم‌گیری‌های بالینی، شاخص مهمی در افزایش کیفیت مراقبت ایمن در بیمارستان‌ها می باشد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی دیدگاه پرستاران درباره‌ی میزان مشارکتشان با پزشکان درتصمیم گیری‌های بالینی انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی، در 6ماهه‌ی دوم سال 1390، 400 نفر از پرستاران دارای معیار ورود به پژوهش به شیوه‌ی در دسترس از بیمارستان‌های دولتی، خصوصی و تامین اجتماعی شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه همکاری پزشک و پرستار بود که قسمت اول، شامل پرسشنامه عوامل دموگرافیک و قسمت دوم پرسشنامه مشارکت پرستاران و پزشکان در تصمیم‌گیری بالینی با 15 سئوال بود. اعتبار و پایایی ابزار به شیوه‌ی اعتبار محتوا و آزمون مجدد سنجید‌ه شد و از روش‌های آماری توصیفی مانند فراوانی، میانگین و انحراف معیار در تحلیل نتایج استفاده شد.
یافته‌ها: به طور کلی اکثر نمونه‌ها(5/76 درصد)مونث و 3/58 درصد بین 5/39-30 سال، 5/93 درصد دارای مدرک کارشناسی و 8/53 درصد به صورت قراردادی استخدام بوده و 50 درصد بین 9-5 سال سابقه‌ی کاری داشتند. 5/78 درصد نمونه ها میزان مشارکتشان با پزشکان در تصمیم‌گیری‌های بالینی را در حد متوسط، 5/7 درصد در حد خوب و 14 درصد در حد ضعیف ارزیابی کردند.
نتیجه‌گیری: با‌توجه به نتایج این پژوهش، درصد بسیار کمی از پرستاران میزان مشارکتشان با پزشکان در تصمیم‌گیری‌های بالینی را در حد خوب گزارش کردند و همکاری پرستاران با پزشکان در پروسیجرهای خاص درمانی بیشترین امتیاز و عدم فرصت جهت ابراز نظر برای پرستاران کمترین امتیاز را کسب نمود.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی، در 6ماهه‌ی دوم سال 1390، 400 نفر از پرستاران دارای معیار ورود به پژوهش به شیوه‌ی در دسترس از بیمارستان‌های دولتی، خصوصی و تامین اجتماعی شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه همکاری پزشک و پرستار بود که قسمت اول، شامل پرسشنامه عوامل دموگرافیک و قسمت دوم پرسشنامه مشارکت پرستاران و پزشکان در تصمیم‌گیری بالینی با 15 سئوال بود. اعتبار و پایایی ابزار به شیوه‌ی اعتبار محتوا و آزمون مجدد سنجید‌ه شد و از روش‌های آماری توصیفی مانند فراوانی، میانگین و انحراف معیار در تحلیل نتایج استفاده شد.
یافته‌ها: به طور کلی اکثر نمونه‌ها(5/76 درصد)مونث و 3/58 درصد بین 5/39-30 سال، 5/93 درصد دارای مدرک کارشناسی و 8/53 درصد به صورت قراردادی استخدام بوده و 50 درصد بین 9-5 سال سابقه‌ی کاری داشتند. 5/78 درصد نمونه ها میزان مشارکتشان با پزشکان در تصمیم‌گیری‌های بالینی را در حد متوسط، 5/7 درصد در حد خوب و 14 درصد در حد ضعیف ارزیابی کردند.
نتیجه‌گیری: با‌توجه به نتایج این پژوهش، درصد بسیار کمی از پرستاران میزان مشارکتشان با پزشکان در تصمیم‌گیری‌های بالینی را در حد خوب گزارش کردند و همکاری پرستاران با پزشکان در پروسیجرهای خاص درمانی بیشترین امتیاز و عدم فرصت جهت ابراز نظر برای پرستاران کمترین امتیاز را کسب نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
