زمینه و هدف : تهوع، شایع ترین، بدترین و پردردسر ترین عارضه ناشی از شیمی درمانی است. این مطالعه با هدف تعیین­ تاثیر برنامه لمس درمانی بر میزان تهوع زنان مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی درمانی انجام گرفت.

  روش بررسی : این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی در سال 92-91 با سه گروه مداخله واقعی، مداخله با پلاسبو و گروه کنترل است. مداخله مورد نظر انجام برنامه لمس درمانی بر روی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی با رژیم دارویی یکسان بود.. ابزار جمع آوری­،­ اطلاعات دموگرافیک و چک لیست ثبت مدت زمان و تعداد دفعات بروز تهوع در 4 نوبت شبانه روز در فاز حاد بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و با استفاده از آزمون های آنوا و آنالیز واریانس و کروسکال والیس تحلیل گردید.

  یافته­ها : یافته­های پژوهش نشان داد که میانگین برنامه لمس درمانی، موجب کاهش معنی­دار مدت زمان تهوع نسبت به دو گروه کنترل و پلاسبو گردید. دفعات بروز تهوع نیز هم در­گروه آزمون و هم در گروه پلاسبو تحت تاثیر تلقین کم شد. شروع زمان بروز تهوع بعد از اتمام داروی شیمی درمانی در گروه آزمون نسبت به گروه های پلاسبو و کنترل به تاخیر افتاد.

  نتیجه­گیری : این پژوهش نشان داد که برنامه لمس درمانی بر تهوع حاد بیماران تحت شیمی درمانی مبتلا به سرطان پستان موثر است. بنابراین آموزش و اجرای آن توسط پرستاران بالینی به عنوان یک مداخله مستقل پرستاری پیشنهاد می شود.