زمینه و هدف : اجرای دستورات دارویی، بخش مهمی ازفرآیند مراقبت و درمان بیماران محسوب می شود.­ گزارش این خطاها باعث حفظ ایمنی بیمار می­شود. هدف از این مطالعه، دیدگاه پرستاران اورژانس نسبت به علل عدم گزارش دهی اشتباهات دارویی بود.

  روش بررسی: در­ این مطالعه توصیفی­­، تعداد ­94 نفر از پرستاران اورژانس مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره)­ به صورت سرشماری در سال 90-1389 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه خود ساخته شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیک­، سئوالات مربوط به عوامل و علل عدم گزارش دهی خطاهای دارویی بود.­ اطلاعات با نرم افزار SPSS-16 و با استفاده از روش­های آماری توصیفی­­ و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته­ها: ­72درصد پرستاران، اشتباهات دارویی رخ داده را گزارش نکرده بودند. شایع ترین نوع اشتباهات دارویی، سرعت انفوزیون(3/33درصد)­، دادن داروی دو نوبت در یک نوبت (8/23درصد) بوده است. مهم ترین علل اشتباهات دارویی، کمبود تعداد پرستار­(6/47 درصد) و کمبود اطلاعات داروشناسی(9/­30 درصد ( ­بوده است. بیشترین علل عدم گزارش­دهی، در حیطه پیامد گزارش- دهی به دلیل نگرانی و ترس از تاثیرات این اشتباهات در کارانه­، در حیطه عوامل مدیریتی مربوط به نامتناسب بودن واکنش مدیران و در حیطه گزارش دهی مربوط به اهمیت نداشتن ارائه گزارش از اشتباهات دارویی توسط پرستاران بود.

  نتیجه­گیری: با توجه به عدم گزارش­دهی اکثر اشتباهات دارویی، نیاز است زمینه­های لازم برای افزایش گزارش دهی صورت ­گیرد و موانع پیش رو برداشته شود و مدیران پرستاری در قبال این گزارش­ها واکنش مثبتی نشان دهند.