زمینه و هدف: یکی از عوامل تاثیرگذار بر­عملکرد جنسی زوجین، تصورات و احساسات آنان نسبت به ارتباط جنسی و شناخت جنبه- های جنسی خویشتن و در یک تعریف کلی­، خودپنداره جنسی است. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط خودپنداره جنسی و عملکرد جنسی گروهی از زنان ایرانی انجام شد.

    روش بررسی: مطالعه توصیفی- همبستگی حاضر بر روی 374 زن متاهل که توسط جدول مورگان به شکل نمونه گیری تصادفی- خوشه ای انتخاب گردیدند، انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل: زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز بهداشت و درمان شهر مبارکه در سال 1392 بود. ابزارهای مورد استفاده شامل: پرسشنامه های چند وجهی خود پنداره جنسی و شاخص عملکرد جنسی بود. داده های بدست آمده با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمره خودپنداره جنسی مثبت 03/35±32/106، میانگین نمره خودپنداره جنسی منفی16/5±64/36 و میانگین نمره عملکرد جنسی 68/2±30/22 بود. هم چنین نتایج حاکی از آن بود که بین خودپنداره جنسی مثبت زنان متاهل با عملکرد جنسی (001/0>p و 23/0=r ) و بین خودپنداره منفی جنسی با عملکرد جنسی (001/0>p و 38/0-=r ) رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین متغیر خودپنداره جنسی مثبت به شکل مستقیم و متغیر خودپنداره منفی به شکل معکوس پیش بین معنی دار عملکرد جنسی زنان متاهل بودند.

    نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که زنان با خودپنداره جنسی مثبت، عملکرد جنسی بهتری را نشان دادند. این یافته ها نشان دهنده تایید این نظریه است که خودپنداره جنسی زنان می تواند به عنوان یک متغیر معنی دار، عملکرد جنسی آنان را پیش بینی کند.