زمینه و هدف: سلامت  روان به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان، در توسعه پایدار نقش حیاتی ایفا می­کند. فرسودگی شغلی یک حالت خستگی فیزیکی­، روانی و احساس کاهش توانمندی است و از عوامل اساسی کاهش کارآیی و سلامت روانی نیروی انسانی می باشد. هدف از این تحقیق،­ تعیین ­رابطه سلامت روان با فرسودگی شغلی کارکنان بیمارستان آل جلیل بود.

    روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی در سال 1393 بر روی­ 179 نفر از کارکنان بیمارستان آل جلیل آق قلا­ با روش سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های سلامت عمومی­GHQ28  و فرسودگی شغلی Maslach بود. برای تحلیل داده ها از آزمون کروسکال  والیس­، من ویتنی و همبستگی اسپیرمن استفاده شد.

    یافته ها: رابطه بین سلامت روان و فرسودگی شغلی) 844 / 0-  , p=0001 / 0 ( r= نشان داد با افزایش سلامت روان، سطح پایین تری از فرسودگی شغلی را کارکنان تجربه نمودند­. سلامت روان با میانگین 77/10± 28/19 در سطح عالی بود. از حیطه های سلامت روان دو حیطه "نشانگان جسمانی" و "افسردگی و گرایش به خودکشی"  بهتر از دو حیطه دیگر "اختلال در کار­کردهای اجتماعی" و "اضطراب و اختلالات خواب­ " در کارکنان گزارش شد. از میان حیطه های فرسودگی شغلی­، حیطه بعد مسخ شخصیت و خستگی هیجانی در سطح شدید و کفایت شخصی در سطح خفیف گزارش شد.

    نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد بین سلامت روان با فرسودگی شغلی ارتباط معنی داری وجود داشت؛ به این معنی که با افزایش سلامت روان­، کارکنان سطح پایین تری از فرسودگی شغلی را تجربه نمودند.