دوره 11، شماره 1 - ( مجله توسعه پژوهش در پرستاری و مامایی 1393 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 67-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشکاه علوم پزشکی تهران ، tomajtums@gmail.com
3- دانشکدۀ مدیریت و اطلاع رسانی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشکاه علوم پزشکی تهران ، tomajtums@gmail.com
3- دانشکدۀ مدیریت و اطلاع رسانی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (25505 مشاهده)
زمینه و هدف: افراد مبتلا به تالاسمی به دلیل نیاز به تزریق خون مکرر و عوارض شدید این بیماری به درمان و نظارت پزشکی مداوم نیاز دارند و مشکلات روان‌شناختی این بیماران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین خودپنداری و عوامل مرتبط در کودکان و نوجوانان 18-7 سال مبتلا به تالاسمی ماژور در استان گلستان در سال 91-1390 انجام گردید.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، با استفاده از روش سرشماری 155 کودک و نوجوان مبتلا به تالاسمی ماژور که به طور منظم برای دریافت خون به مراکز درمانی مراجعه می‌کردند، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری دادهها، پرسشنامه خودپنداری پیرزهاریس به همراه متغیرهای دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-19 و توسط آزمون‌های آماری آنالیز واریانس و تی‌مستقل صورت گرفت.
یافته ها: میانگین نمرات خودپنداری در این بیماران در محدوده ی پایین بود و بین نمرات خودپنداری این بیماران با سن، وضعیت تحصیلی و ترک تحصیلی، رتبه تولد، تعداد فرزندان در خانواده و میزان تحصیلات والدین ارتباط معنی داری یافت گردید، ولی بین نمرات خودپنداری و حضور در فعالیت‌های ورزشی و تعداد دفعات تزریق خون و وضعیت اقتصادی خانواده این بیماران تفاوت معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه نشان داد که خودپنداری افراد مورد بررسی پایین است و برخی از عوامل غیر قابل تعدیل بر شدت آن می افزاید، ولی عوامل قابل تعدیلی مانند ترغیب افراد به ادامه تحصیل و انجام ورزش و افزایش اطلاعات والدین آن‌ها در زمینه بیماری فرزندان خود می‌تواند در بهبود و ارتقای خودپنداری این افراد کمک کننده باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |