زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس­(ام اس)، دارای علائم ناخوشایند و غیر­قابل پیش بینی و همراه با افزایش سطح ناتوانی جسمی است. بنابراین نیاز به برنامه­های ارتقای سلامت می باشد. گروه­ های همتا از جمله گروه هایی هستند که در ارتقای سلامتی نقش دارند و ­پژوهش حاضر تاثیر گروه همتایان در ارتقای سلامت جسمی بیماران مبتلا به ام اس را بررسی می کند.

  روش بررسی: ­ پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه­ تجربی قبل و بعد می باشد که در محل انجمن ام اس شهر تهران در سال 89 انجام شد. این پژوهش برروی 33 بیمار مبتلا به ام اس، در سه گروه حمایتی همتا( 10 نفر درگروه مردان، 11 نفر در گروه زنان و 12 نفر در گروه مختلط زن و مرد) به مدت 8 جلسه به صورت هفتگی 2 ساعت انجام شده است. ابزار پژوهش بخش سلامت جسمی «سیاهه کیفیت زندگی در بیماری ام اس» با 78 عبارت و ضریب آلفای کرونباخ 93/0 بود که در چهار مرحله قبل از مداخله، یک هفته بعد، پایان مداخله و یک ماه بعد از تشکیل گروه توسط نمونه­های پژوهش تکمیل گردید.

  یافته­ها­: نتایج نشان داد شرکت در گروه همتایان، سبب ارتقای وضعیت سلامت جسمی در زمان پایان مداخله شده(001/0 P≤ ) و در هر سه گروه همتای بیماران مبتلا به ام اس، اختلاف وضعیت سلامت جسمی­ در زمان­های مختلف، قبل­از تشکیل گروه تا یک ماه بعد از پایان آن به­لحاظ آماری معنی­دار بود(001/0 P≤ ) ­. این اختلاف به صورت افزایش میانگین نمرات سلامت جسمی از زمان شروع مداخله تا پایان مداخله و سپس کاهش آن تا یک ماه بعد از پایان مداخله است.

  نتیجه­گیری: نتایج پژوهش نشان داد گروه همتایان می تواند سبب ارتقای سطح سلامت جسمی بیماران مبتلا به ام اس گردد. بنابراین می­توان با بهره بردن از گروه همتایان، سطح کیفیت مراقبت از بیماران مبتلا به ام اس در جامعه را ارتقا داد که در نهایت ارتقای کیفیت زندگی بیماران را به دنبال دارد.