دوره 8، شماره 1 - ( مجله علمی دانشکده پرستاری و مامایی بویه 1390 )                   جلد 8 شماره 1 صفحات 58-52 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم پزشکی قم ، asayeshpsy@gmail.com
2- دانشگاه علوم پزشکی گلستان
3- بیمارستان دزیانی
چکیده:   (36682 مشاهده)

  زمینه و هدف: سلامت­­روان­­دانشجویان، از جمله عوامل مؤثر­در موفقیت تحصیلی می­­باشد که تصور می­شود تجربه­ی محیط دانشگاه سبب تغییراتی­در آن می­شود. هدف این مطالعه، تعیین سلامت روان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان، هنگام ورود به دانشگاه و یک سال پس از آن می­باشد.

  روش بررسی : در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، سلامت روان تعداد 132 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در دو مقطع زمانی سال 87 و 88 اندازه­گیری شد، بار­اول اندازه­گیری به هنگام ورود به دانشگاه و بار­دوم یک سال پس از اشتغال به تحصیل در دانشگاه بود. داده­ها توسط یک پرسشنامه دو بخشی، شامل: برگه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی جمع آوری شد. تحلیل آماری در محیط نرم افزار آماری SSPS- ­ 16 با استفاده از آزمون­های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و تی زوجی انجام شد.

  یافته­ها : در این مطالعه ­ 43 نفر(6/32­ درصد­) پسر و 89 نفر(­4/67 درصد)دختر بودند و میانگین و انحراف معیار سن22/1 ± 89/19­بود، 22­درصد از دانشجویان در هنگام ورود به دانشگاه از نظر سلامت روانی، دارای سلامت روان نامطلوب بودند. آزمون تی زوجی نشان داد­که نمره­ی­ کل سلامت روان و خرده مقیاس­های آن (علائم جسمانی ، اضطراب و اختلال خواب، اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی) در­­دانشجویان با دو­ بار اندازه­گیری اختلاف معناداری ندارد(05/0< P ). آزمون تی مستقل نشان داد­که سلامت روان یک سال پس از تحصیل در­ دانشجویان خوابگاهی و غیرخوابگاهی و دانشجویان بومی و غیر بومی، قومیت­های مختلف و مقاطع تحصیلی اختلاف معنادار ندارد(05/0< P ).

  نتیجه­گیری: بر­اساس­ یافته­های این مطالعه، سلامت روان دانشجویان تغییرات خاصی در سال اول تحصیل در دانشگاه ندارد.کوچک بودن حجم نمونه و عدم پیگیری دانشجویان در سال­های بعدی تحصیل در دانشگاه، می­تواند از محدودیت این مطالعه باشد.

واژه‌های کلیدی: سلامت روان، دانشجو، دانشگاه
متن کامل [PDF 157 kb]   (3889 دریافت)    

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.