زمینه و هدف: حرفه پرستاری به دلیل نیاز به مهارت و تمرکز بالا در انجام کار، استرس شغلی زیادی به همراه دارد. این امر منجر به پیامدهای جسمی و روانی جدی می شود. هدف پژوهش، تعیین نقش هوش معنوی و خود کارآمدی در تاب آوری در پرستاران می باشد.

    روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. 180 پرستار (149نفر زن و 31 نفر مرد) از بیمارستان­های تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهرستان زاهدان در سال 1392 به روش نمونه گیری طبقه ای- تصادفی انتخاب شدند. متغیرها با استفاده از پرسشنامه­های تاب آوری کانر و دیویدسون، هوش معنوی کینگ، خود کارآمدی شرر و مادوکس سنجیده شدند. داده های جمع آوری شده به کمک روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها: نتایج نشان داد خود کارآمدی (001/0>p  ،59/0 r=) و هوش معنوی پرستاران(001/0>p  ،50/0 r=) با تاب آوری ارتباط مستقیم و معنی دار دارند. نتایج رگرسیون نشان داد که در گام اول خود کارآمدی (35/0) و در گام  بعدی خود
کار آمدی و هوش معنوی روی هم (46/0) پیش بینی کننده مثبت تاب آوری می باشد.

    نتیجه گیری: با فراهم شدن شرایط پرورش باور خود کارآمدی و هوش معنوی می توان به ارتقای تاب آوری و در نتیجه کاهش استرس شغلی پرستاری کمک کرد.