زمینه و هدف: کمردرد یکی از شایع ترین و پر هزینه ترین صدمات شغلی محسوب می شود و پرستاری از جمله مشاغلی است که به علت ماهیت کاری با شیوع بالای کمردرد همراه است. لذا هدف پژوهش حاضر، مطالعه میزان شیوع کمر درد و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک و عوامل شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان ‌های شهر اصفهان بود.
روش بررسی: ‌در این پژوهش توصیفی- همبستگی از بین کلیه پرستاران بیمارستان های شهر اصفهان، 260نفر به صورت تصادفی-طبقه‌ای انتخاب شدند‌ که‌ 244 نفر آنان در انجام پژوهش همکاری نمودند. متغیرهای درد و ناتوانی عملکردی به ترتیب توسط مقیاس اندازه گیری بصری درد (VAS) و پرسشنامه ناتوانی عملکردی اسوستری (ODQ) اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آمار استنباطی ( تی مستقل و ضریب همبستگی) استفاده گردید. سطح معنی‌داری برای همه آزمون‌ها در‌ نظر گرفته شد(05/0p<).
یافته ها: این مطالعه نشان داد که 55‌ درصد پرستاران دچار کمردرد با شدت متفاوت بودند. همبستگی مثبت‌ و معنی‌داری بین کمردرد و ساعات کار ماهیانه) 55/0(r=، کمر درد و ناتوانی عملکردی) 53/0(r=، کمردرد و سن پرستاران) 30/0(r= کمر درد و سابقه کار (29/0) مشاهده شد) 5 0/0(p=. همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین شدت کمردرد پرستاران مرد و زن‌ نشان‌ داده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، 3/55 درصد از پرستاران شاغل در بیمارستان‌ها مبتلا به علائم و نشانه‌های مربوط به کمردرد می‌باشند. لزوم بررسی همه جانبه و تدارک زمینه‌ی تعدیل و اصلاح الگوی فعالیت‌های بدنی این قشر بیش از پیش احساس می‌گردد.