زمینه و هدف : در بخش مراقبت ویژه برای برخی از نوزادان به دلایل فیزیولوژیکی و بالینی متعددی از تهویه مکانیکی استفاده می شود. از آنجا که این بیماران دارای لوله داخل تراشه می باشند، جهت افزایش اکسیژن رسانی ، تمیز و باز نگهداشتن مجاری هوایی، ساکشن لوله تراشه باید انجام شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر ساکشن باز و بسته بر تغییرات علایم حیاتی نوزادان تحت تهویه مکانیکی بود.

  روش بررسی: در این پژوهش کارآزمایی بالینی متقاطع ، از بین نوزادان تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت ویژه و جراحی نوزادان ، 44 نوزاد با روش نمونه گیری آسان و تداومی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه اول ابتدا ساکشن باز و پس از 3 ساعت پاکسازی، ساکشن بسته و در گروه دوم ابتدا ساکشن بسته، پاکسازی و ساکشن باز انجام شد و تعداد تنفس، درصد اشباع اکسیژن، میزان نبض و فشار خون نوزادان 3، 2 و 1 دقیقه قبل، حین ، بلافاصله بعد و 1 ،2و3 دقیقه بعد از ساکشن بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات و تی مستقل توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.

  یافته ها: بین میانگین تعداد تنفس و درصد اشباع اکسیژن نوزادانحین و بعد از ساکشن باز و بسته تفاوت معنی دار وجود داشت(05/0> p ). درصد اشباع اکسیژن در ساکشن باز نسبت به بسته در زمانهای حین وبلافاصله بعد از ساکشن و تعداد تنفس 3 دقیقه بعد از ساکشن در هر دو مرحله به روش باز کاهش معنی داری داشت . میانگین فشار خون دیاستول ساکشن باز در مرحله دوم و ساکشن بسته در مرحله اول و دوم در زمانهای مختلف با هم تفاوت معنی دار داشت (05/0> p ). میانگین نبض در ساکشن بسته در مرحله اول در زمانهای مختلف با هم تفاوت معنا دار داشت (05/0> p ).افت میزان نبض در ساکشن بسته به طور معنی داری کمتر از ساکشن باز بود (05/0> p ) .

  نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ساکشن بسته تغییرات کمتری در وضعیت همودینامیک نوزادان ایجاد می نماید. بنابر این توصیه می‌شود جهت پیشگیری از عوارض تنفسی و افت میزان نبض در نوزادان، پرستاران ساکشن را به روش بسته انجام دهند.